Tutoring
Tutoring w Siedemdziesiątce
W Siedemdziesiątce poznaliśmy wartość pracy indywidualnej w dużej mierze, dzięki obecności uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Praca z tymi uczniami wymaga dostosowania programu, metod i form edukacyjnych tak, aby były one adekwatne do ich potrzeb i możliwości.
Metoda tutoringu wydała nam się ciekawą ponieważ zakłada możliwość indywidualnej pracy z każdym uczniem, zarówno na płaszczyźnie dydaktycznej jak i wychowawczej.
Od drugiego semestru roku szkolnego 2013/14 w ramach opracowanego przez nas programu innowacji pedagogicznej „Tutor – wychowawca w szkole podstawowej” odpowiednio przygotowani rozpoczęliśmy pracę metodą tutoringu.
W obecnym roku szkolnym 2018/19 innowacja realizowana jest w 4 klasach. Opiera się na zasadzie dobrowolności uczniów, którzy w miarę swoich potrzeb korzystają z indywidualnych spotkań z tutorami.
Opiekę tutorską sprawuje obecnie 9 certyfikowanych tutorów.
Tutoring sprzyja poprawie warunków rozwoju i edukacji uczniów. Dzieje się tak dlatego, gdyż każdy uczeń objęty opieką tutorską ma w szkole „swojego dorosłego”, który pomaga, wysłuchuje, jest oparciem i daje poczucie bezpieczeństwa.
Tutoring stwarza możliwość zmieniania klimatu szkoły na bardziej przyjazny, ciepły, oparty na indywidualnych relacjach. W szkole może być mniej anonimowo, ponieważ jest czas i miejsce na to, by lepiej się poznać, a wspólną pracę oprzeć na mocnych stronach.
Tutoring pozwala na nowo uświadomić sobie, że każdy uczeń, nauczyciel, rodzic, pracownik szkoły jest człowiekiem, któremu należy się szacunek we wzajemnych relacjach.
Tutoring wzmacnia rodziców w ich roli, szanuje ich przekonania, wyznacza właściwe miejsce i zadania w szkole. Zakłada, że rodzice i szkoła współpracują budując sojusz wokół dziecka i jego spraw.
Tutoring może być też pewną przygodą i wyróżnieniem dla nauczyciela, który uczestniczy we wzrastaniu drugiej osoby. Daje szansę zobaczyć, doświadczyć, że w szkole może być miejsce nie tylko na nauczanie, sprawdzanie, osiąganie jak najlepszych wyników, ale też na spotkania ludzi, przeżywanie wspólnego czasu, dzielenie radości, smutków oraz na dojrzewanie w człowieczeństwie każdego, kto szkołę tworzy.
